اين روزها صحبت از داكر (Docker) در محافل فناوري داغ است و به احتمال زياد از گوشه و كنار
تعريف هاي داكر به گوش شما خورده است. به همين منظور، در ادامه قصد داريم ببينيم داكر چيست و
چرا اينقدر محبوبيت پيدا كرده است؟ حدود ۵ سال پيش ، فردي با نام سالامان
هايكز (Solomon Hykes) ، سازوكاري به نام داكر را راه اندازي كرد كه هدف از آن، تعامل راحت تر با
كانتينرها (Containers) بود؛ اين ايده با موفقيت روبرو شد و در سال ۲۰۱۴ پس از انتشار نسخه ۱.۰
داكر، شاهد افزايش محبوبيت آن بوديم؛ در نتيجه شركتها يكي پس از ديگري اپليكيشنهاي تحت
سرور را به جاي ماشينهاي مجازي در بستر داكر راه اندازي كردند. جالب است بدانيد چندين بانك بزرگ،
در زماني كه داكر همچنان در نسخه ۱.۰ قرار داشت، از اين فناوري كمك گرفتند كه اين امر حاكي از
امنيت بالاي فناوري اي است كه در نسخه اوليه قرار دارد . اين روزها داكر و Moby )كه به عنوان مجموعه
بالاسري داكر شناخته ميشود(، مخاطبين بسيار زيادي جذب كرده اند و بنا به گزارش داكر، چيزي بيش
از ۳.۵ ميليارد اپليكيشن در كانتينرها از طريق فناوري داكر فعاليت ميكنند و بيش از ۳.۷ ميليارد
اپليكيشن از اين طريق دانلود شده اند . اين موارد باعث گرايش بزرگاني مانند ردهت، كنونيكال، اوراكل و
مايكروسافت به استفاده داكر شده است. در حال حاضر، تقريباً تمامي بزرگان حاضر در بستر رايانش ابري به
نوعي از داكر استفاده ميكنند . امروزه، اهميت يادگيري Docker به اندازه اي است كه موسسه
LPI كانادا نيز قرار است دوره هاي تخصصي با عنوان LPIC-OT (Open Technology) DevOps Engineer معرفي كند كه بخشي از آن Container Management توسط Docker انجام ميشود و
به آموزش عملي يادگيري مفاهيم و كاربردهاي Docker و انطباق آن با ساير ابزارها در حوزه DevOps
ميپردازد. داكر امكاني را فراهم كرده است كه پروسه ها و نرم افزارها به صورت مجزا در محيط كاملا
ايزوله اي بر روي كرنل لينوكس راه اندازي شوند؛ به اين محيط وابسته ي ايزوله، كانتينر (Container) ميگويند. كانتينر اين امكان را براي برنامه نويسان و توسعه دهندگان اپليكيشنها فراهم ميكند كه يك
برنامه را با تمام ماژولها و كامپوننت هاي وابسته به آن )مانند كتابخانه ها، توابع و …( يكي كرده و به صورت
يك پكيج درآورد تا آن برنامه توليد شده در پلتفرم ها و سيستمهاي مختلف بدون مشكل اجرا شود؛ در
حقيقت بدون نگراني از تنظيمات و وابستگي هاي يك اپليكيشن خاص در پلتفرم هاي ديگر، آن برنامه در
هر محيطي اجرا شود. پس اگر برنامه نويسي ميكنيد حتما استفاده از داكر را به شما توصيه ميكنيم.
همانطور كه در بالا به آن اشاره شد، داكر وظيفه مديريت كانتينرها را به عهده دارد و بيشتر شبيه يك
ماشين مجازي عمل ميكند ؛ تفاوت داكر با ماشين مجازي در اين است كه در VM )يا ماشين مجازي( ،
براي اجراي اپليكيشن و برنامه هاي مختلف )به صورت ايزوله و مجزا از هم( بايد VM هاي مختلفي
ساخته شوند كه همين موضوع، بار پردازشي و هدر رفت منابع سيستمي را روي سرور به همراه دارد؛
ولي در Docker روي يك VM خاص )كه ميتواند داراي سيستم عامل ويندوز يا لينوكس باشد(، ماژول
داكر نصب شده و سپس روي سرويس داكر، كانتينرهاي گوناگون حاوي برنامه ها و اپليكيشنهاي مختلف
نصب و اجرا ميشوند؛ بدون اينكه كانتينرها به هم دسترسي داشته باشند. به اين صورت كانتينرها از هم
ايزوله هستند و نياز ما براي ايجاد چندين VM را برطرف ميكنند. از اين رو، جهت ارتقاي سطح علمي
و عملي دوستان و علا قمندان به اين مبحث، تصميم گرفتم دوره Getting Started with Docker را
با ارائه Concept ها و سناريوهاي عملي و كاربردي ارائه كنم.
پيش نيازهاي اين دور ه
▪ دانش لينوكس در حد LPIC-2
▪ آشنايي با مفهوم PKI و CA Server در لينوكس OpenSSL ) و Certificate ها (
▪ آشنايي با Apache Web Server در لينوكس و ايمن سازي آن با SSL\TLS
▪ آشنايي با دانش مجازي سازي در حد كليات سطوح مجازي سازي سيستم ها و سرورها
▪ دانش شبكه در حد پياده سازي يك LAN
مخاطبين اين دوره
▪ Linux Sys Admin ها
▪